Σχεδόν κάθε καλοκαίρι η Ανατολική Αττική φαίνεται να έχει ραντεβού με τις πυρκαγιές. Ανάλογα κάθε φορά την κατάσταση ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού, τις ειδικές κλιματολογικές συνθήκες και την, συνήθως ελλιπή, αντιπυρική προστασία γίνεται μεγαλύτερο ή μικρότερο θέμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Χαρακτηριστικές πυρκαγιές ήταν αυτή του Γραμματικού το 2009, που έκαψε 175.000 στρέμματα, αλλά και στην περιοχή της Λαυρεωτικής το 2012 που έκαψε 35.000 στρέμματα.

Σύμφωνα με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, τις περισσότερες φορές οι αιτίες των πυρκαγιών είναι αδιευκρίνιστες, ενώ σε μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε ανθρώπινες δραστηριότητες και πολύ συχνά φαίνεται να προκαλούνται από εμπρησμούς.

Εύλογο είναι το ερώτημα σε όλους μας, πως η πολιτεία θα μπορούσε να θωρακιστεί απέναντι στις πυρκαγιές;

Με το παρόν άρθρο γίνεται μια προσπάθεια ανάλυσης για το πως το κράτος αν είχε ολοκληρώσει σημαντικά έργα που για δεκαετίες εκκρεμούν, θα μπορούσε να προστατεύσει καλύτερα τα δάση, να προετοιμαστεί για τα φυσικά αίτια που προκαλούν τις πυρκαγιές και να αποκαταστήσει τις συνέπειες (αναδάσωση, αντιπλημμυρικά έργα).

Η απάντηση φαίνεται να είναι ένα σαφές πλαίσιο διαχείρισης της γης, και κατ’ επέκταση των δασών. Τόσα χρόνια στην χώρα μας επικρατεί μια θολή προσέγγιση για το τι ανήκει σε ποιον, που μπορώ να κτίσω και τι, τι είναι δάσος, που είναι το ρέμα ή ο αιγιαλός, με αποτέλεσμα οι κάθε είδους εμπρηστές και καταπατητές να βρίσκουν πεδίο δράσης.

Η τεχνολογική εξέλιξη και τα εργαλεία που πλέον διαθέτουμε, δεν επιτρέπουν στην πολιτεία να βρίσκει λόγους να μην ξεκαθαρίσει το πεδίο αυτό. Βασική προϋπόθεση είναι η απαιτούμενη πολιτική βούληση που δεν υπήρχε και δεν φαίνεται να υπάρχει.

Τα έργα του Κτηματολογίου, των δασικών χαρτών, της ολοκλήρωσης του πολεοδομικού σχεδιασμού και της οριοθέτησης του αιγιαλού και της παραλίας πρέπει επιτέλους να ολοκληρωθούν.

Ο κρατικός μηχανισμός, αλλά και οι πολίτες, θα πρέπει με εύκολο τρόπο και διαφάνεια να γνωρίζουν τι ισχύει σε κάθε περιοχή ανά πάσα στιγμή, αλλά και το μέγεθος των παρεμβάσεων που απαιτούνται για την αντιπυρική ή αντιπλημμυρική προστασία.

Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορεί να ασκεί στοχευμένες χωρικές παρεμβάσεις για να προλάβει τις πυρκαγιές, αλλά και να διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο τις συνέπειες τους.

Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να αποθαρρυνθούν οι καταπατητές και οι εμπρηστές, γιατί θα ξέρουν και αυτοί, ότι το κράτος, οι υπηρεσίες του και κάθε πολίτης γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει και σε ποιον ανήκει κάθε σημείο της ελληνικής γης με ένα κλικ.

Αυτή την στιγμή στην Ανατολική Αττική έχουν κυρωθεί μόνο μερικώς δασικοί χάρτες στην περιοχή του Μαραθώνα, της Πεντέλης και της Δροσιάς, ενώ για αυτές τις περιοχές εκκρεμεί από το 2011 η εξέταση 3.000 αντιρρήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός αναξιόπιστου κρατικού μηχανισμού. Επιπροσθέτως για την υπόλοιπη περιοχή οι δασικοί χάρτες έχουν συνταχθεί εδώ και μια πενταετία, και αναρτήθηκαν φέτος μόνο για τις περιοχές του Γραμματικού, του Βαρνάβα και του Καπανδριτίου.

Όσον αφορά το Κτηματολόγιο, έχει ολοκληρωθεί μόνο στις περιοχές της Λούτσας, των Σπατών και της Παλλήνης, ενώ αυτό τον μήνα αναμένεται η υπογραφή της σύμβασης για τις περιοχές που επλήγησαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί και την σημαντική εκκρεμότητα ένταξης στο σχέδιο πολύ μεγάλων περιοχών στην Ανατολική Αττική για πάνω από μια δεκαπενταετία. Η εκκρεμότητα αυτή οδηγεί στην συνέχιση της αυθαίρετης και άναρχης δόμησης που επηρεάζει έμμεσα και άμεσα το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών των περιοχών αυτών.

Όλα αυτά τα μεγάλα έργα οφείλει η πολιτεία να τα ολοκληρώσει, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν για αυτό που προορίζονται και να πάμε στο επόμενο στάδιο της μετεξέλιξης τους με τη δημιουργία νέων εφαρμογών. Η ολοκλήρωση τους θα επιτευχθεί μόνο αν πεισθούν οι αρμόδιοι για την χρησιμότητα των υποδομών αυτών. Δεν υφίσταται σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος με τόσο σημαντικές ελλείψεις υποδομών.

Τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος μας κατέθεσε συγκεκριμένη πρόταση στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, την οποία και υιοθέτησε, για την σύνταξη ενός ψηφιακού χάρτη που θα περιλαμβάνει όλα τα γεωχωρικά δεδομένα που έχουν οι δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό το εργαλείο το κράτος οφείλει εκτός από να το ολοκληρώσει, αλλά και να το ενδυναμώσει με την χρήση δορυφορικών εικόνων για τον εντοπισμό των δασικών περιοχών όπου υπάρχει αυξημένη συγκέντρωση καύσιμης δασικής ύλης, αλλά και τον άμεσο εντοπισμό αυθαιρέτων παρεμβάσεων και καταπατήσεων.

Η τεχνογνωσία, λοιπόν, υπάρχει… Αναζητείται η πολιτική βούληση…

Leave a comment