Η ελπίδα είναι μία αφηρημένη έννοια. Εξάλλου είναι έμφυτη στον άνθρωπο, πηγάζει μέσα από την θέληση για ζωή, συγγενής με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Η ελπίδα είναι ένα βίωμα, μία ανάγκη του ανθρώπου ιδιαίτερα σε χαλεπούς καιρούς. Μία επιπλεόν, θα μπορούσε κανείς να πει, αίσθηση. Ο λαός, οι πολίτες, ο κόσμος, η ανθρωπότητα ζει με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, ενός δικαιότερου κόσμου, ενός πιο σωστού, πιο ηθικού, πιο ανεπτυγμένου ανθρώπινου πολιτισμού.
Η ελπίδα όμως από μόνη της δεν δίνει λύσεις. Πολλές φορές εξάλλου υπήρξε και αυτή έννοια προς εκμετάλλευση των μαζών. Οι Έλληνες βιώσαμε αυτό το γεγονός πρόσφατα, ίσως σε μία από τις δυσκολότερες ιστορικές στιγμές του ελληνισμού. Φυσικά έχει διαμορφωθεί αρκετά χρόνια τώρα πρόσφορο έδαφος στην χώρα, ώστε γυρολόγοι και καιροσκόποι να μπορούν να εκμεταλλεύονται τους πολίτες τους οποίους το κράτος έχει μεθοδικά φροντίσει να υποβαθμίσει, τόσο ως προς το βιοτικό αλλά και ως προς το μορφωτικό επίπεδο. Σήμερα ένα πολιτικό μόρφωμα, μία καρκινογένεση, ένα σύνολο ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές στρατηγικές, αλληλοσυγκρουόμενες, χωρίς ηθικό υπόβαθρο, χωρίς όραμα, χωρίς συγκεκριμένους στόχους για το σύνολο παρά μόνο ατομικούς, χωρίς λατρεία για την πατρίδα, κατάφεραν πουλώντας ελπίδα, μέσα από ψέματα και πολιτικές απάτες, να καπηλευτούν την διακυβέρνηση της χώρας. Αναφέρθηκα στην λατρεία για την πατρίδα διότι σε λίγο θα ποινικοποιηθεί… και η πατρίδα είναι και πρέπει να είναι σημείο αναφοράς μας.
Οι Έλληνες έχουν σήμερα ανάγκη από ένα κοινωνικό σύνολο το οποίο θα οδηγήσει την χώρα μπροστά, θα ενώσει τον ελληνισμό, θα δώσει ξανά όραμα, θα δημιουργήσει ξανά το φρόνημα για αλλαγή. Το αρχέγονο σύνθημα του σοσιαλιστικού κινήματος είναι ξανά πιο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε. Δεδομένης της απουσίας των σοφών, των φιλοσόφων, των διανοούμενων, τουλάχιστον όπως τους περιγράφανε οι παλαιότεροι, το βάρος της αναγέννησης και της ανοικοδόμησης πέφτει στους ώμους, ή καλύτερα, καλείται να αναλάβει με αίσθημα πλήρους ευθύνης ο επιστημονικός κλάδος της χώρας.
Τι ζητάει ο κόσμος σήμερα; Ζητάει καταρχάς ειλικρίνεια. Ζητάει ήθος. Απαιτεί ήθος. Ζητάει σχέδιο. Απαιτεί αποτελέσματα. Ζητάει ελευθερία αλλά όχι ασυδοσία. Απαιτεί πρόοδο και όχι οπισθοδρόμηση. Ζητάει από το πολιτικό σύστημα να μην τον αγνοεί αλλά να λειτουργεί για αυτόν, με γνώμονα την ανάπτυξη του βιοτικού και πολιτισμικού επιπέδου του, ζητάει από το πολιτικό σύστημα να τον λαμβάνει υπόψη στις αποφάσεις, ζητάει από το πολιτικό σύστημα να τον επιμορφώσει, να τον εκπαιδεύσει, να τον εξοπλίσει με γνώση.
Ο επιστημονικός κλάδος είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για να οργανώσει και διαχειριστεί ένα τέτοιο έργο. Οι ευρωπαίοι, στους οποίους ο πολιτισμός μας κάποτε έδωσε το έναυσμα, την δράση αυτή την περιγράφουν ως δράση ενός κοινωνικού συνόλου ή μίας κοινωνίας η οποία αναπτύσσεται και προσανατολίζεται μέσα από έργα και προγράμματα που καταστρώνει και ολοκληρώνει (Project Oriented Society). Φιλοσοφώντας την ανάπτυξη του πολιτισμού στην Ευρώπη, θα μπορούσε ο Έλληνας να δει, μία σκυταλοδρομία. Αυτός ήταν που πρωτοστάτησε και ανέπτυξε έναν σύνθετο πολιτισμό τον οποίο απλόχερα χάρισε στην Ευρώπη και στον δυτικό κόσμο τα θεμέλια του σύγχρονου πολιτισμού. Οι συγκυρίες στην Ελλάδα έπαιξαν δραματικό ρόλο ώστε ο πολιτισμός στην γενέτειρά του να βρεθεί σε καταστολή για αιώνες. Σήμερα, πολιτισμικά ακόμα ελεύθεροι, μπορούμε να ξαναπάρουμε την σκυτάλη από του Ευρωπαίους και να βγούμε πάλι μπροστά, αρκεί να το οργανώσουμε και να το βάλουμε ως στόχο.
Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος πρέπει λοιπόν να διαδραματίσει όπως έκανε σε παλαιότερες εποχές, ένα ρόλο κλειδί στην πνευματική αναγέννηση, ένα μοχλό ανάπτυξης της χώρας, έναν πραγματικό επιστημονικό σύμβουλο της πολιτείας, έναν φορέα ή ένα κοινωνικό σύνολο το οποίο απλόχερα θα τροφοδοτεί συνεχώς με νέες, καινοτόμες και πρωτοποριακές ιδέες, πρωτοποριακές προτάσεις για έργα και προγράμματα, αλλά και επιστημονικές δράσεις τόσο την πολιτεία όσο και την επιστημονική κοινότητα. Το Τ.Ε.Ε. πρέπει και οφείλει να μετεξελιχθεί στο σπίτι του σύγχρονου επιστήμονα, σε ένα χώρο όπου η επιστημονική κοινότητα θα μπορεί ελεύθερα να διαδρά, να αναπτύσσει ιδέες, να παράγει σοφία. Χωρίς περιορισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς φεουδαρχισμούς.
Οι εποχές που το Τ.Ε.Ε. απήχθει από τον πρόεδρό του και τους αυλικούς του περάσανε ανεπιστρεπτί. Εξάλλου τέτοιες λογικές πρέπει μαζί με τα πρόσωπα αυτά και τις πολιτικές τους να μπούνε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με την ένδειξη «φασισμός» απ’ έξω και να καταχωνιαστούν σε αποθήκες ως παραδείγματα προς αποφυγήν. Βασικό μέλημα της παράταξής μας η οποία θα διαδραματίσει ρόλο στην μετεξέλιξη του Τ.Ε.Ε. πρέπει να είναι η δυνατότητα, σε όλα τα μέλη του, να μπορούν να αναπτύσσουν δράσεις χωρίς να χρειάζεται να είναι μέλη σε κάποια παράταξη ή επιτροπή. Οιοσδήποτε έχει μία ιδέα και θέλει να την καταθέσει, μία πρόταση για έργο ή πρόγραμμα να μπορεί μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας ή φόρουμ ή και μέσω της φυσικής του παρουσίας, να το πράξει.
Στην βάση αυτή πρέπει να εξελιχθεί το οργανόγραμμα του Τ.Ε.Ε. (Π.Δ. 295/2002) Το οργανόγραμμα αυτό αναφέρεται στο μακρινό παρελθόν. Νέο τμήμα το οποίο μπορεί να προστεθεί με βάση τα παραπάνω είναι το τμήμα καινοτομίας και ανάπτυξης. Αυτό θα είναι το σημείο αναφοράς όλων εκείνων που έχουν ιδέες και όραμα και που αδυνατούν να τις πραγματοποιήσουν μόνοι τους ή δεν γνωρίζουν που πρέπει να απευθυνθούν στην Ελληνική Πολιτεία. Το τμήμα αυτό θα βρίσκεται σε άμεση συνεργασία και σύνδεση με τις εξής τρείς δομές:
Δομή χρηματοοικονομικής ανάπτυξης δράσεων καινοτομίας, προγραμμάτων και έρευνας.
Δομή κατοχύρωσης καινοτομίας και ιδεών.
Νομικό Τμήμα
Ένα σημαντικό τμήμα που λείπει από το οργανόγραμμα και πρέπει να πλαισιώσει καταρχάς τα παραπάνω ώστε να προάγεται η επιτυχία των καινοτόμων δράσεων, είναι το Γραφείο Διαχείρισης Έργων & Προγραμμάτων. (Project Management Office). Είναι ένα τμήμα το οποίο υποστηρίζει την διαχείριση των δράσεων που επιλέγεται να πραγματοποιηθούν μέσα από τις διαδικασίες του σύγχρονου Project Management βασιζόμενου σε πρότυπα και φορείς όπως ο IPMA, ο PMI και το πρότυπο ISO21500.
Η ανάπτυξη έρχεται μέσα από την αξιοποίηση των καλύτερων προς όφελος της κοινωνίας. Η αξιοκρατία πρέπει να γίνει σημαία της παράταξής μας, ώστε να διασφαλίσουμε την αλλαγή και την εξέλιξη. Η αξιολόγηση έργων και οργανισμών και η θέσπιση βραβείων (αριστείων) σε ιδιώτες επιστήμονες ή οργανισμούς από το Τ.Ε.Ε. είναι μία δράση η οποία θα δείξει τον δρόμο της αλλαγής. Τον δρόμο της αναχώρησης από το λιμάνι των παλαιών ιδεοληψιών που τόσο μας ταλαιπώρησαν και μας ζημίωσαν στο παρελθόν. Η αξιοκρατία πρέπει να γίνει θέσφατο. Είναι ανάγκη της κοινωνίας, είναι απαίτηση της κοινωνίας. Είναι η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας.
Το άνοιγμα στην κοινωνία των επιστημόνων από την παράταξή μας στο Τ.Ε.Ε. είναι η αρχή της αλλαγής. Η πορεία προς τον σύγχρονο σοσιαλισμό περνάει μέσα από την ανιδιοτέλεια, τον εθελοντισμό, την αξιοκρατία, την κοινωνικοποίηση και την κατάργηση των αποκλεισμών. Ισχυρές κοινωνίες είναι οι κοινωνίες που αναπτύσσονται από τις καθαρές συλλογικές δράσεις και όχι από τα πηγαδάκια, τις ομάδες, τις προσωπικές στρατηγικές και την μιζέρια ενός ελιτισμού των αυλικών του βασιλιά. Ισχυρές κοινωνίες είναι αυτές που δημιουργούνται μέσα από την καθολική συνεργασία, τον συναγωνισμό που μόνο η αξιοκρατία δημιουργεί, την συνεργασία και την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, την πολυεπιστημονικότητα και το κοινό όραμα για εξέλιξη. Ισχυρές κοινωνίες μπορεί να δημιουργηθούν από μικρότερες κοινωνικές ομάδες, όπως η παράταξή μας στο Τ.Ε.Ε. αρκεί να περιέχουν στοιχεία όπως η ηθική, η ειλικρίνεια, η ανιδιοτέλεια, ο σεβασμός, η δικαιοσύνη, η αγάπη, η ειρήνη, η πειθαρχία.
Ραφήνα 17/10/2016
Πέτρος Σαντ
Leave a comment