Σύμφωνα με τους εισηγητές του νομοσχεδίου, ο σκοπός του είναι η απλούστευση και επιτάχυνση της διαδικασίας κατάρτισης, αναθεώρησης και τροποποίησης χωροταξικών και πολεοδομικών σχεδίων κάθε επίπεδου, καθώς και η διασαφήνιση των μεταξύ τους σχέσεων και η οργάνωση της εκτός σχεδίου δόμησης.
Πως όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτό όταν δεν εισακούγονται οι απόψεις και οι προτάσεις των επιστημονικών φορέων και του επίσημου τεχνικού συμβούλου του Κράτους;
Από ό,τι φαίνεται, το ΥΠΕΝ και ο αρμόδιος υφυπουργός προτιμά για μια ακόμη φορά, να μην συνομιλεί με τους ειδικούς και τους θεσμικούς φορείς αλλά με τους συμβούλους του και τους φίλους του.
Το ν/σ όπως αναπτύχθηκε στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής τροποποιεί μια σειρά νόμων και διατάξεων της εκτός σχεδίου δόμησης από το 1985 έως σήμερα, χωρίς όμως να δίνει άμεσες λύσεις στην ζήτηση δομημένου χώρου, καθώς αφενός καταργεί τις παρεκκλίσεις που καθορίζονται από το Π.Δ. της 24/5/1985 ΦΕΚ Δ’ 270/30.5.1985, χωρίς να επιταχύνονται ιδιαίτερα οι διαδικασίες ένταξης νέων περιοχών στο σχέδιο.
Η κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης αποτελεί μάλλον την μεγάλη τομή, αλλά κυρίως ως προς την απαγόρευση της χρήσης κατοικίας. Προφανώς τα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια έχουν στόχο την οργάνωση του χώρου ανάλογα με τις τοπικές ιδιαιτερότητες και ανάγκες κάθε τόπου, αλλά φαίνεται μια ανεκτικότητα στην ανάπτυξη χρήσεων σχετιζόμενων με έργα τουριστικής εκμετάλλευσης, τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν σε εκτός σχεδίου περιοχές πριν την ολοκλήρωση των ΤΠΣ.
Θέτει ως γενικό στόχο την ορθολογική διαχείριση των χρήσεων γης του αστικού, ημιαστικού και αγροτικού χώρου, το μεγαλύτερο μέρος του όμως αφορά στην δόμηση τουριστικών εγκαταστάσεων, ενώ οι αναφορές για την δόμηση των υπόλοιπων χρήσεων έχει την μικρότερη δυνατή αναφορά, προφανώς η «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού προωθείτε και σε αυτό το νομοσχέδιο.
Έχουμε μια ξεκάθαρη άνιση μεταχείριση μεταξύ μικρών και μεγάλων ιδιοκτησιών.
Είναι απαραίτητο να υπάρξει ένα μεγαλύτερο μεταβατικό διάστημα έως 5 έτη και σε κάθε περίπτωση μέχρι την ολοκλήρωση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων, καθώς θεωρούμε αυτονόητο ότι πρώτα πρέπει να ολοκληρωθεί ο χωρικός σχεδιασμός και έπειτα να καταργηθεί το υφιστάμενο σημερινό πλαίσιο.
Είναι αδιανόητο το υπουργεί να ζητά από τους πολίτες, μέσα σε 2 χρόνια, να εκδώσουν οικοδομικές άδειες, που δεν είχαν εκδώσει μέχρι σήμερα προφανώς για λόγους οικονομικής αδυναμίας.
Παράλληλα προκύπτει ξεκάθαρο ζήτημα ανισονομίας μεταξύ ιδιωτών και δημοσίου – τραπεζών, αφού δίνεται η δυνατότητα συνέχισης υπαγωγής αυθαιρέτων της κατηγορίας 5 του δημοσίου και κάποιων περιπτώσεων των τραπεζών, ενώ για τους απλούς ιδιώτες δεν δίνεται αυτή η δυνατότητα. Έχουμε το εξής απίστευτο, δηλαδή, μια ανεύθυνη πολιτεία που απαιτεί μόνο από τους πολίτες να τηρούν χρονοδιαγράμματα και νομοθεσίες που η ίδια της και οι τραπεζικοί όμιλοι δεν εφαρμόζουν. Αντί δηλαδή να έχουμε ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο σχεδιασμό που εφαρμόζεται από τα υπουργεία και στη συνέχεια η στάση αυτή να ζητείται να ακολουθηθεί από την κοινωνία, έχουμε ακριβώς το αντίθετο.
Επιπλέον, στο Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας αποκλείεται η συμμετοχή εκπροσώπου του ΠΣΔΑΤΜ, ενώ προτείνεται η συμμετοχή τριών εκπροσώπων συλλόγων μηχανικών πολεοδόμων και χωροτακτών, που εκπροσωπούν την ειδικότητα μηχανικού που έχει και ο υφυπουργός.
Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, το υπουργείο με σημερινή του τροπολογία με τίτλο: «Ρύθμιση θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας – Ενεργειακές ρυθμίσεις», αλλάζει άρδην το τοπίο στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αφού ουσιαστικά βάζει «ταφόπλακα» στους μικρούς παραγωγούς και τις Ενεργειακές Κοινότητες.
Πότε επιτέλους το συγκεκριμένο υπουργείο θα μάθει να ακούει το ΤΕΕ, τους ειδικούς, τους επιστημονικούς φορείς και την ιδία την κοινωνία και θα σταματήσει τους αποτυχημένους πειραματισμούς;
Είναι κοινή διαπίστωση της κοινωνίας, των φορέων της αυτοδιοίκησης και του τεχνικού κόσμου ότι το επερχόμενο χωροταξικό νομοσχέδιο έρχεται χωρίς να έχει προηγηθεί η απαιτούμενη διαβούλευση.
Το νομοσχέδιο κινήθηκε υπό άκρα μυστικότητα από την κυβέρνηση καθώς με άλλη μορφή είχε εισαχθεί στη επίσημη διαβούλευση του κράτους και με εντελώς διαφορετική εισάγεται στη Βουλή.
Κινείται ξεκάθαρα σε λάθος κατεύθυνση ως προς τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, καθώς με τις σχετικές διατάξεις που προωθούνται, επέρχεται μια απότομη ανατροπή του υφιστάμενου πλαισίου, με ειδική μέριμνα προς τα μεγάλα σχήματα και την μεγιστοποίηση της επιρροής των οικονομικά ισχυρών.