Συναδέλφισσες/οι Μηχανικοί Μεταλλείων – Μεταλλουργοί, σε περίπτωση που δεν έχετε ήδη ενημερωθεί, την Κυριακή 3 του Νοέμβρη διεξάγονται οι εκλογές στο ΤΕΕ.
Ως ΔΗΣΥΜ Μ.Μ.Μ., κρίνουμε απαραίτητο να θέσουμε κάποιους προβληματισμούς και άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να λειτουργήσει ο κλάδος μας, και η εκπροσώπησή του στο ΤΕΕ για την επόμενη 3ετή θητεία του.
Η χρονική στιγμή είναι σίγουρα περίεργη, αφού βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η χώρα και η οικονομία της παλεύει να φτάσει στο φως στην άκρη του τούνελ, μετά από αρκετά χρόνια περιπλάνησης (και παραπλάνησης από πολλά εύπεπτα λόγια και υποσχέσεις) στο «σκοτάδι» της κρίσης. Όπως πάντα σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οι Μηχανικοί, όλων των ειδικοτήτων, καλούνται να δώσουν το παρόν στον αγώνα για την επαναφορά της πολυπόθητης και από πολλούς υποσχόμενης ανάπτυξης. Μία ανάπτυξη που καλώς ή κακώς έχει συνδυαστεί στην χώρα μας με την άνθιση της κατασκευαστικής δραστηριότητας, είτε μέσω της οικοδομής είτε μέσω των μεγάλων έργων, αλλά και με την αύξηση της καταναλωτικής/αγοραστικής ισχύος των πολιτών.
Όσον αφορά την κατασκευαστική δραστηριότητα, είναι δεδομένο ότι ο κλάδος των Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών συνεισφέρει κατά ένα σημαντικότατο ποσοστό, τόσο μέσω της παραγωγής των Α’ υλών για τις κατασκευές πάσης φύσεως, όπου συντελείται πρωτογενώς στα λατομεία / ορυχεία / μεταλλεία και δευτερογενώς στις μεταποιητικές (μεταλλουργίες / χαλυβουργίες) μονάδες που υπάρχουν διάσπαρτες στην Ελλάδα, όσο και σε πολλά κατασκευαστικά έργα όπου συμμετέχει σεβαστό πλήθος συναδέλφων τόσο στον τομέα της μελέτης και του σχεδιασμού όσο και της κατασκευαστικής δραστηριότητας. Το στοίχημα όμως των επόμενων χρόνων δεν βρίσκεται στην διαιώνιση ενός τρόπου ανάπτυξης της οικονομίας μας, που κατά πολλούς αναλυτές, μας οδήγησε στην βαθιά και παρατεταμένη κρίση από την οποία παλεύουμε να ξεφύγουμε. Το στοίχημα είναι η οικονομία μας και η ανάπτυξή της να αρχίσουν να βασίζονται στην παραγωγή και όχι μόνο στην κατανάλωση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να μετασχηματιστεί, βασιζόμενη στις αρχές της βιώσιμης / πράσινης ανάπτυξης (εδώ ο καθένας είναι ελεύθερος να χρησιμοποιεί όποιον όρο προτιμά..!), δίνοντας έμφαση στην παραγωγή, σεβόμενη πάντα την έννοια της βιώσιμης αξιοποίησης των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος και βεβαίως χωρίς να αγνοούμε τις αλλαγές που συντελώνται παγκοσμίως (π.χ. κλιματική αλλαγή).
Οι τεχνολογικές εξελίξεις και η διαρκώς αυξανόμενη απαίτηση σε Α’ ύλες, θέτει τους ορυκτούς φυσικούς πόρους σε πρώτο πλάνο:
- Τα ηλεκτρονικά προϊόντα καθημερινής, ευρείας πλέον χρήσης (smartphones, laptops, tablets, κλπ), απαιτούν μεγάλη ποσότητα ορυκτών πρώτων υλών (μέταλλα, σπάνιες γαίες – βιομηχανικά ορυκτά, κ.α.).
- Τα πολυθρύλητα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν μπει δυναμικά στη ζωή μας και επίσης απαιτούν μεγάλες ποσότητες ορυκτών πρώτων υλών (χάλυβας και αλουμίνιο για τα πλαίσια, ιόντα λιθίου – νικελίου για τις μπαταρίες, κ.α.)
- Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (όπως τα Φ/Β στοιχεία και τα αιολικά συστήματα κυρίως) τις οποίες πολλοί συχνά ευαγγελίζονται και θεωρούν ότι πρέπει να αντικαταστήσουν πλήρως τον λιγνίτη, επίσης απαιτούν μεγάλες ποσότητες ορυκτών πρώτων υλών για να παραχθούν (μην πούμε και για τις εκπομπές CO₂ που παράγονται κατά την βιομηχανική παραγωγή τους…).
- Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα που συμβαδίζει με τις ΑΠΕ και την αξιοποίηση των φυσικών ορυκτών πρώτων υλών μας, είναι αυτό της Γεωθερμίας: Η χώρα μας διαθέτει πολύ πλούσιο δυναμικό (ειδικά στα νησιά του ηφαιστειακού τόξου του Αιγαίου, αλλά και σε σημεία στην ηπειρωτική χώρα, όπως π.χ. στην Θράκη). Η Γεωθερμία, μετά και τις αλλαγές που έχουν γίνει στο νομοθετικό πλαίσιο, θα μπορούσε να αποτελέσει έναν
πολύ ισχυρό πόλο στον τομέα της παραγωγής καθαρής ενέργειας, και ο κλάδος μας, κατέχοντας το κατάλληλο επιστημονικό υπόβαθρο, θα μπορούσε να συμβάλλει ενεργά στην αξιοποίησή του αλλά και στην προώθησή του, σε συνεργασία με το ΤΕΕ και τις τοπικές κοινότητες.
Μία απάντηση στους παραπάνω προβληματισμούς, που βεβαίως δεν επαρκεί, είναι η ανάκτηση ορυκτών υλών μέσω της περαιτέρω διεύρυνσης της ανακύκλωσης ηλεκτρικών συσκευών, αυτοκινήτων και γενικότερα οποιουδήποτε εξαρτήματος περιέχει ορυκτά. Η άλλη λύση, είναι η ενδυνάμωση της παραδοσιακά «βρώμικης» Μεταλλευτικής και Μεταλλουργίας, που για να είμαστε και ρεαλιστές, συναντώνται ισχυρές σε όλα ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου (Η.Π.Α., Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Δ. Ευρώπη, κλπ). Η Ελλάδα διαθέτει πλούσιο υπέδαφος, περιέχοντας αρκετά από τα πλέον περιζήτητα για τις ηλεκτρονικές συσκευές και βιομηχανικές εφαρμογές υλικά.
Βεβαίως, για πολλούς είναι προτιμότερο να μην γίνει καμία εξόρυξη στην χώρα μας και να τα εξορύσσουν σε χώρες του λεγόμενου «Τρίτου» κόσμου ενώ παράλληλα να κάνουν πορείες διαμαρτυρίας επειδή εργάζονται παιδάκια σε απάνθρωπες συνθήκες, ενώ παράλληλα «σκρολάρουν» στο smartphone και οδηγούν το ενεργοβόρο αυτοκίνητό τους (!!), ενώ για άλλους πρέπει η ανάπτυξη να έρθει με κάθε κόστος, αγνοώντας την έννοια της βιωσιμότητας και την παρακαταθήκη μας για τις μελλοντικές γενιές. Η αλήθεια, ως συνήθως, βρίσκεται κάπου στη μέση. Για τον κλάδο μας, και με την ματιά μας στραμμένη στην ενδυνάμωση της κρατικής οικονομίας θα παλέψουμε ώστε το ΤΕΕ, την επόμενη μέρα να κινηθεί λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν τις θέσεις μας:
- Ανάπτυξη, με ισχυρή βιομηχανική παραγωγή, με τις εξορύξεις και τη μεταλλουργία να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της και αυστηρό έλεγχο σε αυτές σύμφωνα με την Κοινοτική και Κρατική Νομοθεσία.
- Οι ελεγκτικές υπηρεσίες (Όπως είναι η Επιθεώρηση Μεταλλείων) χρειάζονται άμεση στελέχωσή τους, με ανθρώπους που κατέχουν το αντικείμενό μας, και όχι ανθρώπους που καταλήγουν εκεί λόγω κινητικότητας προσωπικού του Δημοσίου Τομέα. Η περαιτέρω στελέχωσή τους θα βοηθήσει και στην επιτάχυνση επίλυσης των γραφειοκρατικών προβλημάτων αδειοδότησης για παραγωγικές μονάδες.
- Κρατικές εταιρίες που σχετίζονται με τον κλάδο μας:
- Το ΙΓΜΕ, που έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στον εντοπισμό, την οριοθέτηση και έλεγχο των κοιτασμάτων ορυκτών φυσικών πόρων και διαθέτει σημαντική τεχνογνωσία σε αντικείμενα όπως η διαχείριση των υπογείων υδάτων και τα γεωθερμικά πεδία στην χώρα μας, τομείς που είναι καθοριστικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον μας. Χρειάζεται και εδώ περαιτέρω στελέχωση, έτσι ώστε να περάσει η τεχνογνωσία των παλαιότερων στελεχών του σε νέους επιστήμονες και τεχνικούς για να μπορεί να συνεχίσει το έργο του.
- ΔΕΗ: Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω της κακοδιαχείρισης των περασμένων ετών την έχουν οδηγήσει σε τέλμα, χάνοντας συνεχώς πελάτες και μην μπορώντας να μειώσει τα λειτουργικά της κόστη. Μήπως η υποσχόμενη (και προβλεπόμενη) «απολιγνιτοποίηση» της θα πρέπει να προβληματίσει τον κλάδο μας, αλλά και συγγενείς κλάδους σε εμάς (Πολυτεχνειακές & Πανεπιστημιακές συναφείς Σχολές,), των οποίων οι απόφοιτοι εργάζονται στις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ και να αρχίσει να φαντάζει ως σοβαρό το ενδεχόμενο μείωσης των εισακτέων στα αντίστοιχα τμήματα…??
- ΛΑΡΚΟ: Kατά καιρούς διαδίδονται φήμες περί εξαγοράς της, ή περί εισόδου στρατηγικού επενδυτή. Όποια λύση κριθεί βιώσιμη τόσο για το προσωπικό, όσο και για την ορθή αξιοποίηση των κοιτασμάτων και για το Ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να συζητηθεί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (Πολιτεία, ΤΕΕ, Τοπικοί φορείς) και όχι να προχωρήσει άνευ διαβούλευσης.
- Ζήτημα EΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Η εν λόγω δραστηριότητα έχει αντιμετωπίσει την έντονη αντιπαράθεση μερίδας ανθρώπων με κύριο γνώμονα το βαρύ αποτύπωμά της στο περιβάλλον της περιοχής ανάπτυξής της (ΒΑ Χαλκιδική), παραβλέποντας το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που εργάζονται εκεί είναι «ντόπιοι» ειδικά στα πόστα 1 ης γραμμής όπως είναι οι χειριστές μηχανημάτων, τεχνίτες αλλά και ανειδίκευτοι εργάτες και λιγότερο στις θέσεις επιστημονικού προσωπικού, όπως οι Μηχανικοί. Ας θυμίσουμε εδώ, ότι a priori, όλες οι μεταλλευτικές και μεταλλουργικές δραστηριότητες είναι «βρώμικες», σε βαθμό που εξαρτάται κατά πολύ από την συμμόρφωσή τους στην κείμενη Περιβαλλοντική Νομοθεσία, γι’αυτό και στην Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων Μεταλλουργών ΕΜΠ εκπαιδευόμαστε και πάνω στην διαχείριση των αντίστοιχων με
την Μεταλλευτική και Μεταλλουργία (και όχι μόνο) περιβαλλοντικών θεμάτων. Σε όσους συναδέλφους δεν αρέσει αυτό, μπορούν και να αλλάξουν κλάδο (αν δεν το έχουν ήδη κάνει). Συνεπώς, η θέση μας, είναι η συνέχιση των εργασιών της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, με αυστηρότατο έλεγχο βεβαίως από τις Κρατικές Αρχές (Επιθεώρηση Μεταλλείων, κ.α.).
- Ζήτημα διαρκούς επιμόρφωσης Μηχανικών: Οι Μηχανικοί όλων των κλάδων πρέπει να εκπαιδεύονται καθ’όλη τη διάρκεια του επαγγελματικού τους βίου. Το ΤΕΕ θα πρέπει να είναι αρωγός στην ικανοποίηση της ανάγκης αυτής. Προτείνουμε την τακτική διενέργεια αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών (μέσω π.χ ερωτηματολογίων) για την διαμόρφωση νέου κύκλου επιδοτούμενων σεμιναρίων επιμόρφωσης συναδέλφων σε εξειδικευμένα αντικείμενα (π.χ σεμινάριο 100 ωρών για Τ.Α. μέσω του ΕΛΙΝΥΑΕ) που θα τους βοηθήσουν πραγματικά στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
Αντί επιλόγου, πρέπει να τονιστεί ότι τα όσα γράφονται παραπάνω αποτελούν ένα μέρος από ιδέες και προτάσεις που θεωρούμε ότι πρέπει να προωθηθούν και να υλοποιηθούν. Θέλουμε από τους μαχόμενους συναδέλφους Μηχανικούς Μεταλλείων-Μεταλλουργούς να συνεισφέρουν με ιδέες που μπορεί να πλαισιώσουν τα παραπάνω..! Η συμμετοχή όλων στις κάλπες στις 3/11 θα μας δώσει δύναμη για τον εμπλουτισμό και την εφαρμογή των παραπάνω προτάσεων…!