Δελτίο περιόδου 2024-2028.
Α. Ζητήματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης / εποπτείας λατομικών / μεταλλευτικών δραστηριοτήτων.
Κατά την περίοδο που διανύουμε, διαφαίνεται πλέον εδραιωμένη μία θετική αναπτυξιακά πορεία της ελληνικής οικονομίας, που σε ένα μεγάλο βαθμό βασίζεται στην οικοδομική δραστηριότητα. Αυτό σημαίνει, την παράλληλη αύξηση του όγκου παραγγελιών από λατομεία εξόρυξης πρώτων υλών που σχετίζονται με την οικοδομική δραστηριότητα (κυρίως αδρανών υλικών και δευτερευόντως διακοσμητικών πετρωμάτων) και συνεπώς την αύξηση της δραστηριότητας στον συγκεκριμένο κλάδο. Θεωρούμε ότι κατά την φάση αυτή που ο κλάδος «ανθίζει», πρέπει να ληφθούν μέτρα βελτίωσης και εκσυγχρονισμού των δομών που τον υπηρετούν και τον εποπτεύουν, έτσι ώστε ο κλάδος να κινείται απρόσκοπτα προς το μέλλον, το οποίο περιλαμβάνει και την ψηφιακή μετάβαση.
*Προτείνουμε η διαδικασία να γίνεται αποκλειστικά ηλεκτρονικά, μέσω πλατφόρμας που θα λειτουργεί υπό τη σκέπη του ΤΕΕ, στα πρότυπα του e-άδειες. Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση περιλαμβάνει μία πλατφόρμα που θα συν-εποπτεύεται από τους αρμόδιους φορείς (Επιθεωρήσεις Μεταλλείων, Υπουργείο Περιβάλλοντος) και το ΤΕΕ.
Η εφαρμογή αποκλειστικά ηλεκτρονικής διαδικασίας δηλώσεων εξοικονομεί χρόνο και χρήμα στις ήδη υποστελεχωμένες κρατικές εποπτικές υπηρεσίες. Ταυτόχρονα, με την υιοθέτηση ασφαλιστικών δικλείδων εντός της πλατφόρμας, θα βεβαιώνεται ότι τα καθήκοντα αναλαμβάνονται ΜΟΝΟ από τις ειδικότητες που προβλέπονται από τον ΚΜΛΕ (Διπλωματούχοι Μεταλλειολόγοι Μεταλλουργοί Μηχανικοί και Διπλωματούχοι Μηχανικοί Ορυκτών Πόρων), αλλά και θα πληρούνται κριτήρια όπως ο μέγιστος αριθμός μονάδων που δύναται να αναλάβει ο κάθε συνάδελφος, βάσει της κείμενης νομοθεσίας. Το τελευταίο θα διασφαλίζεται μέσω username και password που θα λαμβάνει ο κάθε εγγεγραμμένος στο ΤΕΕ συνάδελφος των συγκεκριμένων ειδικοτήτων.
Σε συνεργασία με την ανωτέρω πρόταση, προτείνουμε την δημιουργία μίας πλατφόρμας, που θα περιλαμβάνει την ηλεκτρονική ταυτότητα λατομικής εγκατάστασης (Η.Τ.Λ.Ε)
Αυτή θα περιλαμβάνει:
Η Η.Τ.Λ.Ε., σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική διαδικασία δήλωσηςκαθηκόντων, αποσκοπεί στον ευκολότερο έλεγχο για μία λατομική εγκατάσταση και παράλληλα στον εκσυγχρονισμό των δομών.
Σε συνέχεια με τις δύο ανωτέρω προτάσεις, προτείνουμε τα Βιβλίαεπισημάνσεων που πρέπει εκ νόμου να τηρούνται υποχρεωτικά σε κάθε λατομική εγκατάσταση, να συμπληρώνονται αποκλειστικά ηλεκτρονικά, όπως συμβαίνει ήδη (από το έτος δραστηριότητας 2023) και με τα ετήσια Δελτία Δραστηριότητας.
Η μορφή τους θα ήταν πρακτικά ορθότερο να αποτελείται από δύο σκέλη:
Α. Checklist: που να περιλαμβάνει βασικά ζητήματα συμμόρφωσης σε σχέση με τον ΚΜΛΕ (πχ οριοθέτηση ή όχι λατομικής ζώνης, κλίσεις/ ευστάθεια βαθμίδων εκμετάλλευσης, κατάσταση οδών προσπέλασης έργου, τήρηση Μέτρων Ασφαλείας, κλπ)
Β. Πεδίο Σχολίων & φωτογραφιών: για εισαγωγή ελεύθερου κειμένου και φωτογραφιών (εάν κρίνεται σκόπιμο) από Επιβλέποντες, Τ.Α. , εποπτεύοντες φορείς, κλπ.
Η υιοθέτηση της ηλεκτρονικής δήλωσης διασφαλίζει μεταξύ άλλων την αμεροληψία των υπογραφόντων, ακόμα και σε περιπτώσεις διαφωνιών (πχ μεταξύ λατόμου και Επιβλέποντος ή Τεχνικού Ασφαλείας).
Σε κοινή πλατφόρμα με τα ανωτέρω (Δηλώσεις καθηκόντων και Η.Τ.Λ.Ε), θεωρούμε ορθό και επιβεβλημένο να δημιουργηθεί παράλληλο μητρώο συμπλήρωσης παρατηρήσεων από τον Επιβλέποντα και τον Τεχνικό Ασφαλείας (όπως επίσης από τον Ιατρό Εργασίας και για την διεκπεραίωση εκπαιδευτικών σεμιναρίων).
Ένα τέτοιο μητρώο θα διασφαλίζει:
Β. Ζητήματα ενίσχυσης Διπλ. Μεταλλειολόγων Μεταλλουργών Μηχανικών
Θεωρούμε ότι το επάγγελμα του Μεταλλειολόγου – Μεταλλουργού Μηχανικού αποτελεί ένα από τα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα Μηχανικών. Η παρουσία των Μηχανικών σε υπόγειες στοές ή σε μεταλλουργίες συνιστούν μία επικίνδυνη και ανθυγιεινή απασχόληση, που έχει συνέπειες στην υγεία και την ζωή των συναδέλφων:
Για τους παραπάνω λόγους,
Γ. Δια βίου Μάθηση
Ο κλάδος των θετικών επιστημών, στις οποίες ανήκει ευρύτερα και η Μηχανική, εξελίσσεται ραγδαία και όλο και με πιο γρήγορους ρυθμούς. Η εποχή της πληροφορίας, απαιτεί πέραν από τις ακαδημαϊκές γνώσεις που αποκτούμε από τις σπουδές μας, νέες ψηφιακές δεξιότητες που δεν είναι εύκολο να αποκτηθούν στην αγορά εργασίας, χωρίς δαπάνη κόστους και χρόνου.
Επίσης, οι συγκυρίες είναι τέτοιες που συνάδελφοι καλούνται να εργαστούν σε θέσεις με εξειδίκευση που πιθανόν να μην είχαν αποκτήσει εξαρχής στα χρόνια τους ως φοιτητές, έχοντας επιλέξει άλλο τομέα ειδικότητας.
Απτά παραδείγματα τέτοιων συγκυριών είναι τα εξής:
Α. συνάδελφοι που εργάζονταν στα λιγνιτωρυχεία τα οποία βεβιασμένα και άναρχα σταματούν την δραστηριότητά τους, στα πλαίσια της λεγόμενης «Δίκαιης Μετάβασης». Πρόκειται για συναδέλφους που είχαν εξειδικευτεί σε πεδία της Μεταλλευτικής και πλέον θα αναγκαστούν να αναζητήσουν εργασία σε εντελώς διαφορετικούς τομείς.
Β. αντίστοιχα συνάδελφοι που εργάζονται στην ΛΑΡΚΟ, που πιθανόν μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής στρατηγικού επενδυτή (εφόσον ολοκληρωθεί θετικά) να αναγκαστούν να αλλάξουν τομέα απασχόλησης.
Προτείνουμε:
Δ. Επαγγελματικά Δικαιώματα Μ.Μ.Μ
Υιοθέτηση της πρότασης / ψηφίσματος (Πρακτικό 7, 20/11/2023) της Επιστημονικής Επιτροπής Μ.Μ.Μ. σε σχέση με πρόσθετα δικαιώματα για απασχόληση ως Τεχνικοί Ασφάλειας και Υγιεινής της Εργασίας σε συνέχεια του ΦΕΚ Β’Α.Φ. 5683 27/9/2023.
Το εν λόγω ΦΕΚ, λίγο έως πολύ αναθέτει δικαιώματα απασχόλησης στον κλάδο της ΥΑΕ (Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας), σε αρκετές νέες ειδικότητες, μην δίνοντας πρόσθετα δικαιώματα στην ειδικότητά μας.
Θεωρούμε ότι ειδικότητες όπως η δική μας,
δεν γίνεται να μένουν διακριτικά «απέξω» όσον αφορά την διανομή εργασιακών δικαιωμάτων σε έναν τομέα που είναι συνυφασμένος εργασιακή μας κουλτούρα, όπως είναι η ΥΑΕ.
Διεκδικούμε πρόσβαση σε πρόσθετες κατηγορίες όπως αυτές ορίζονται στο ψήφισμα (Πρακτικό 7, 20/11/2024) της Επιστημονικής Επιτροπής Μ.Μ.Μ.
Ε. Ελάχιστη αμοιβή μηχανικών
Θεωρούμε ότι το ζήτημα των ελαχίστων αμοιβών των μηχανικών είναι ζωτικής σημασίας για το επίπεδο διαβίωσης όλων των μηχανικών ανεξαρτήτως της ειδικότητας που φέρουν. Πρόκειται για ζήτημα πολυπαραγοντικό (βάσει αριθμού εργαζομένων της επιχείρησης, Ισχύ Μηχανολογικού Εξοπλισμού, Παραγωγική Δυνατότητα Εγκατάστασης, κ.α.) που δεν μπορεί να οριστεί αυθαίρετα χωρίς να λάβει κανείς υπόψη του όλους τους παράγοντες που υπεισέρχονται, στο να οριστεί ένα αξιοπρεπές επίπεδο αμοιβής.
Συνεπώς, ταξινομούνται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
Προτείνουμε την επανενεργοποίηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, υπό καθεστώς μισθωτής εργασίας και κατάργηση ευέλικτων μορφών εργασίας («μπλοκάκι») για μηχανικούς που απασχολούνται αποκλειστικά σε έναν εργοδότη, ανεξάρτητα με τον τομέα στον οποίο εργάζονται (Μεταλλευτική, Μεταλλουργία, Τεχνικά έργα, κ.α.).
Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι οι Μεταλλειολόγοι Μηχανικοί που απασχολούνται περιοδικά (Ως Επιβλέποντες ή/και Τεχνικοί Ασφαλείας) σε λατομικές ή μεταλλευτικές επιχειρήσεις. Πρόκειται για Μηχανικούς που επί της ουσίας εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες, αμειβόμενοι από περισσότερους εργοδότες. Στην περίπτωσή μας, ο ΚΜΛΕ, που οριοθετεί νομοθετικά το επάγγελμά μας, θέτει ένα άνω όριο εγκαταστάσεων που δύναται να αναλάβει ο κάθε συνάδελφος (10 λατομικές / μεταλλευτικές εγκαταστάσεις). Αν δούμε λίγο πιο προσεκτικά την πραγματική κατάσταση της αγοράς, θα παρατηρήσουμε ότι οι συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται κατά αυτό τον τρόπο μετακινούνται συχνά 2 και 3 νομούς μακρυά από την έδρα τους για να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, αφού ούτε σε έναν νομό θα είναι συγκεντρωμένες όλες οι λατομικές εγκαταστάσεις, ούτε σε κάθε νομό θα υπάρχει συνάδελφος που να ενεργοποιείται κατά αυτό τον τρόπο, σε αυτό τον κλάδο.
Σε μία πρώτη απόπειρα να οριοθετήσουμε την ελάχιστη αμοιβή για το κομμάτι αυτό του επαγγέλματός μας, προτείνουμε:
Α. από τα οδοιπορικά έξοδα του μηχανικού που μετακινείται κατ’ ελάχιστον κατά 2 νομούς και τα ορίζουμε στα 100€ ανά μετακίνηση.
Β. από την αμοιβή του μηχανικού, που την ορίζουμε στα 200€ ανά ημέρα παρουσίας στην εγκατάσταση.
Υποθετικά μιλώντας, ένας συνάδελφος που «τερματίζει» το άνω όριο που θέτει ο ΚΜΛΕ, θα έχει ένα μηνιαίο έσοδο της τάξης των 3000€ μικτά. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι αφαιρώντας έξοδα μετακίνησης, φορολογίας και ασφάλισης μένει ένα ποσό που διασφαλίζει ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης και όχι ένα ποσό που επιτρέπει πλουσιοπάροχη ζωή με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική κοινωνία την περίοδο αυτή.